Al eerder was de kwaliteit van speelnatuur hier onderwerp van ‘geblog’. Wat is dat toch met natuurlijke speelplaatsen? De vraag naar natuurlijke speelplaatsen rijst de pan uit, maar toch blijkt er iedere keer weer discussie te ontstaan over wat het nu eigenlijk is. Een leuk onderwerp om dus eens een themabijeenkomst aan te wijden! Op 19 mei a.s. gaat dat gebeuren, en je kunt je nog opgeven. Vanuit een pedagogische visie geeft Ity Busstra weer wat de speelwaarde van natuur kan zijn.
Natuurlijk of spelen?
Nu ik al een tijdje meedraai in het Overijsselse netwerk, wordt me steeds duidelijker waar de discussie precies over gaat. De centrale vraag is: NATUURLIJKE speelplaatsen of natuurlijke SPEELPLAATSEN? Volgens het ideaal plaatje is een natuurlijke speelplaats beide: een natuurrijke plek die spannend en uitdagend is voor kinderen om te spelen.
Inmiddels ken ik echter ook voorbeelden van schoolpleinen waar de natuur zo belangrijk is geworden dat kinderen er (deels) niet meer mogen komen. Ze zouden de natuur maar vertrappen, planten uittrekken en er een kale vlakte van maken.
En natuurlijk ook voorbeelden waar het spelen bovenaan staat en de natuur niet zo belangrijk is. Speelplekken die wel ‘natuurlijk’ worden genoemd, maar waar de natuur niet veel meer is dan een groene uitstraling, een decor om in te spelen. Waar geen vlinder zich zal laten zien; eigenlijk een toestellenlandschap van hout in plaats van staal.
Wat is voor opdrachtgevers van belang?
Als opdrachtgever moet je goed in de gaten hebben wat je wilt, en of je een opdrachtnemer hebt die dat ook snapt. Heeft je hovenier verstand van ecologisch beheer? Heeft je ontwerper verstand van speelwaarde? Of toch liever op de ‘traditionele’ manier een toestellenleverancier inschakelen? Wat vind je zelf belangrijk?
Het belooft een interessante bijeenkomst te worden! Ik ben heel benieuwd. Je kunt hier het programma bekijken, en je opgeven via wester@natuurmilieu.nl. Tot volgende week!
Springzaad 
Ben ook erg benieuwd naar de reacties, en het aantal aanmeldingen (kort dag in drukke tijden…). De discussie laaide ook al even hevig op tijdens onze derde cursusdag ‘Spelen natuurlijk!’ in Deventer op de Ulebelt, 9 mei j.l. Ben ook benieuwd naar regionale verschillen, want de discussie speelt overal. Logisch eigenlijk, want het ‘veld’, de praktijk is flink in beweging, alle ruimte, alle grenzen worden afgetast… hopelijk in alle openheid en vrijheid.
Hallo hr/mv Wester,
Bedankt voor de uitnodiging en ik deel jullie zorgen. Ik had er graag bij willen zijn maar het was te kort dag voor mij om het in te plannen.
Graag wil ik een volgende keer er bij zijn.
Succes,
Met vriendelijke groet,
Mathieu de Bruijn
Hoi Mathieu en Willy,
inderdaad een beetje kortdag, maar als het goed is hebben jullie de uitnodiging via de mail al een tijdje geleden gehad. En het heeft ook al in de nieuwsbrief van Springzaad gestaan natuurlijk. Interessant dat jullie tijdens de cursus ook zo’n discussie hebben gehad Willy. Ben wel benieuwd wat daar uitkwam? Het zou denk ik goed zijn als er hier in het oosten van het land een voorbeeld aangelegd zou worden van zo’n ideale plek. Dat zegt natuurlijk veel meer dan alleen maar woorden. Maar ja, wat is dan ideaal hé? Daar zijn de meningen natuurlijk ook weer over verdeeld.
Jammer dat je niet kunt Mathieu, hopelijk een volgende keer!
Met vriendelijke groet, Marjan Wagenaar
Hoi Mathieu, Willy en Marian,
@ Marian, Jaa! een voorbeeld in het oosten van land.. Ik heb wel een suggestie:-) Diepenveen! Haha.. serieus denk ik dat Diepenveen een prachtige lokatie is met veel stukken bos en vrije landschappen om dit te kunnen realiseren.
@ Willy, leuk je hier ook weer te zien.. Het lijkt erop dat ik precies op het juiste moment hierin gerold ben, ik heb zo goed als alle ruimte om mij hierop te blijven richten voor lange tijd. Het roept enorm veel enthousiasme bij me op.
Voor mij persoonlijk blijf ik *de Speeldernis* in Rotterdam een prachtig voorbeeld vinden. Vooral het water-aspect wat hier steeds terugkomt.
In de gesprekken die ik eerder met kinderen had, n.a.v. de cursus ‘Natuurlijk Spelen!’ gaven zij ook aan dat de spanning van het water, en elementen waarbij zij er stiekem in zouden kunnen vallen, een belangrijk onderdeel voor ze is.. naast het wroeten met zand en stenen. Wat ik gezien heb van de Speeldernis in Rotterdam, roept dit verlangens op naar het echte kind-zijn.. en het kunnen verdwalen in een prachtig stuk natuur gevuld met de meest uiteenlopende mogelijkheden om te spelen, verstoppen en vooral ook ‘rusten’. Dit is gelijk ook voor volwassenen een magnifieke omgeving om te vertoeven..
Ik kijk uit naar donderdag. Tot dan!
Speelse groet,
Tara Isis Gerris