Al eerder was de kwaliteit van speelnatuur hier onderwerp van ‘geblog’. Wat is dat toch met natuurlijke speelplaatsen? De vraag naar natuurlijke speelplaatsen rijst de pan uit, maar toch blijkt er iedere keer weer discussie te ontstaan over wat het nu eigenlijk is. Een leuk onderwerp om dus eens een themabijeenkomst aan te wijden! Op 19 mei a.s. gaat dat gebeuren, en je kunt je nog opgeven. Vanuit een pedagogische visie geeft Ity Busstra weer wat de speelwaarde van natuur kan zijn.
Natuurlijk of spelen?
Nu ik al een tijdje meedraai in het Overijsselse netwerk, wordt me steeds duidelijker waar de discussie precies over gaat. De centrale vraag is: NATUURLIJKE speelplaatsen of natuurlijke SPEELPLAATSEN? Volgens het ideaal plaatje is een natuurlijke speelplaats beide: een natuurrijke plek die spannend en uitdagend is voor kinderen om te spelen.
Inmiddels ken ik echter ook voorbeelden van schoolpleinen waar de natuur zo belangrijk is geworden dat kinderen er (deels) niet meer mogen komen. Ze zouden de natuur maar vertrappen, planten uittrekken en er een kale vlakte van maken.
En natuurlijk ook voorbeelden waar het spelen bovenaan staat en de natuur niet zo belangrijk is. Speelplekken die wel ‘natuurlijk’ worden genoemd, maar waar de natuur niet veel meer is dan een groene uitstraling, een decor om in te spelen. Waar geen vlinder zich zal laten zien; eigenlijk een toestellenlandschap van hout in plaats van staal.
Wat is voor opdrachtgevers van belang?
Als opdrachtgever moet je goed in de gaten hebben wat je wilt, en of je een opdrachtnemer hebt die dat ook snapt. Heeft je hovenier verstand van ecologisch beheer? Heeft je ontwerper verstand van speelwaarde? Of toch liever op de ‘traditionele’ manier een toestellenleverancier inschakelen? Wat vind je zelf belangrijk?
Het belooft een interessante bijeenkomst te worden! Ik ben heel benieuwd. Je kunt hier het programma bekijken, en je opgeven via wester@natuurmilieu.nl. Tot volgende week!
Springzaad 